इये मराठीचिये नगरी एक महान (ना)राजीनामा नाट्य रंगले. काही तास रंगलेल्या या नाटकात सस्पेन्स होता, हाय होल्टेज ड्रामा होता, नात्या-गोत्याचा भावूक फॅमिली इलेमेंट होता. अखेर २४ तासांनंतर नाटकाच्या नायकाने एंट्री केली आणि त्याच्या स्वगतानंतर पडदा पडला. ते ऐकताना आम्हाला कविवर्य संदीप खरेंच्या ‘नामंजूर’ या गाजलेल्या आशयगर्भ सुंदर मराठी कव्वालीचीच आठवण झाली... त्यांची माफी मागून आम्ही ही कव्वाली सादर करताहोत..
नामंजूर! नामंजूर! नामंजूर!जपून पदाला आरोप सोसणे - नामंजूरअन् शिक्षेची ती वाट पाहणे - नामंजूरमी ठरवेन दिशा या जगण्याचीदुसऱ्याच्या तालावर डुलणे - नामंजूर
मला कुणाची साथ नको अन् कौल नकोमला असल्या आमदारकीची झूल नकोमुहूर्त ठरवतो मीच, ज्या क्षणी हो इच्छासगळ्यांना सांगत बसणे - नामंजूर!
काकांना झाला त्रास केवढा! कारण मी!सत्तेसाठी डाव शत्रूंचे, तारण मी!खासगी जगण्याचा झाला चक्काचूरअब्रूचे धिंडवडे निघणे - नामंजूर!
मीडियाच्या अंगी असतात लाख कळागृहकलहाच्या अफवेने मज बसती झळारोखठोक घाव द्यावे अन् घ्यावेकाकांकडे नेणे गाºहाणे - नामंजूर!
मी आरोपांना शाप मानले नाहीप्रत्यारोप करताना पाप मानले नाहीविना पुरावे, कुणाचे नाव गोवले नाहीराजकारण असले मी अद्याप पाहिले नाही
नातीगोतीे... फसली गणिते! दूर बरी!कसली तत्त्वे, टगेगिरी त्यांचीच खरी!सत्तेसाठी डावपेच, सगळे मी समजेपण काकांना यात गोवणे - नामंजूर!
- अभय नरहर जोशी-