कुणी सांगितलं की, लहानग्या पोरांच्या शाळा प्रवेशालाच आईबाबा जाम अधीर होतात. मोठं होता होता, म्हणजे एकदम नववीत किंवा मग अकरावीतही गेल्यावर अनेक मुलामुलींना वाटू लागतं की, आपल्या आईबाबांचं चुकलंच ...
करिअरच्या निर्णायक टप्प्यावर उभी तरुण मुलंच नाही तर त्यांचे पालकही काही गोष्टी ‘मस्ट’ म्हणत उतावीळपणे करत आहेत, त्यांचा हमखास तोल जातोय अशा या काही नव्या निसरड्या जागा. ...
मुबलक सोयी, चिक्कार माहिती, हाताशी पैसा, समजूतदार पालक, शहाणी मुलं. तरी निर्णय चुकतात. वाटा हरवतात आणि माणसं दुरावतात. असं का होतंय? आपणच स्वत:साठी लावलेली अपेक्षांची वेल आपल्याच गळ्याभोवती का आवळली जातेय? ...
का आहे मी इथे? हे माझे सगळे मित्र इथे आहेत म्हणून? बंद डोक्यांच्या कळपातलं एक मेंढरू? खरंच अंगाभोवती लोकर उगवली तर? भर वर्गात अचानक मोठ्ठय़ाने मे मे करत उधळता तरी येईल. ...
ते अभ्यासबिभ्यास करतात. पेपरही बरे गेले म्हणतात. आणि मग सांगून टाकतात, मी ठरवलंय, ‘यंदा ‘ड्रॉप’ घ्यायचा. आणि वर्षभराचा ड्रॉप घेऊन असे घरी ‘बसणारे’ बरेच आहेत. ...
