दोस्त... आपलेच.. कधी कामाचे, कधी बिनकामाचे. काही त्रासाचे, काही जिवाभावाचे. त्यांचं काय करतो आपण? आपला मित्र, मैत्रीण म्हणते ना कधी कधी, तुला माझ्यासाठी वेळच नाही, तुझ्यालेखी मला काही किंमतच नाही.. कधी दिसतात, या दोन वाक्यांत त्यांच्या मनावर उमटलेले ...
वजनाचा आकडा. मार्कशिटवरच्या लाल रेषा. मार्कांचे बिचारे टक्के. कुणाकुणाचे आता कधीही डायल करावे न लागणारे फोननंबर.. कुणी कुणी दिलेल्या, आणि आता फक्त छळणाऱ्या भेटवस्तू..कुणी कुणी कधी कधी केलेले अपमान.. कुणी मारलेले टोमणे कुणाच्या रोखून पाहणाऱ्या नजरा.. ...
आपल्याला ऐकायला आवडेल तेच ऐकण्याची कानाला लागलेली सवय मोडा.. जे खायला आवडेल तेच खाण्याची जिभेची सवय तोडा.. आणि डोक्यावरच्या सुरक्षित छपराचा हट्टही सोडा.. त्यानंतर जे आयुष्य भेटेल, ते जगून पहा.. ...
जातिधर्माचे भेद न करता आर्थिकदृष्ट्या मागासांसाठीही सवलतीची दारे सरकारने उघडली आहेत. पण त्या सवलती आपल्याला मिळतील हे तपासून पाहण्याचं आणि आपली गुणवत्ता वाढवण्याचं काम मात्र विद्यार्थ्यांचं आहे. विद्यार्थी आणि शिक्षणसंस्था ते करतील का? ...
मोही गावापासून साडेचार किलोमीटर अंतरावर, डोंगरपायथ्याशी दहा बाय दहाची एक पत्र्याची खोली आणि शेजारीच बिगर दरवाजाचं छप्पऱ आंतरराष्ट्रीय ख्यातीच्या धावपटूचं घर असेल, यावर आमचा विश्वास बसला नाही़ ...
