जगणं.. ही एक भेट आहे. आपल्या धडधडत्या हृदयानं आपल्याला दिलेली.. येत्या-जात्या श्वासाच्या लयीनं सजवलेली.. ती लय सुंदर आहे.. त्या लयीवर झुलायला लागलं मन की, स्वप्नं पडतात.. ती स्वप्नं सजवा.. त्या स्वप्नांना मेहनतीचे पंख देताना जगा मात्र ‘आज’! भरभरून ...
जिवाभावाचं कुणी.. आपलं.. हक्काचं.. आपल्याला सोडून जातं.. का? कुणामुळे? दोष कुणाचा? हिशेब कितीही मांडला तरी परिस्थिती बदलत नाही.. ‘आपलं’ ते कुणी परत काही येत नाही... सोडून गेलं कुणी की मागे उरतात फक्त दोन पर्याय.. रडायचं की हसायचं? ...
सेलिब्रेशन म्हणजे असतं तरी काय? आनंदाची एक लाट.. जगण्याचे नवे थाटमाट.. नुस्तं नाचणं, धिंगाणा, चांगले कपडे आणि खाण्यापिण्याची चंगळ.. असतंही हे सारं सेलिब्रेशनचा भाग.. पण सेलिब्रेशन इथं थांबत नाही आणि इथंच येऊन संपतही नाही.. तसं कुणी करत असेल तर त्याला ...
काय कमवलं म्हणजे आपण खूप श्रीमंत होऊ? -पैसा!! तो तर लागतोच! पैशाची श्रीमंती कमी कोण लेखेल? लक्ष्मीची पूजा तर आवसेलाही करतो आपण आणि उजळवून टाकतो सारी आवस!! कष्टानं कमावलेला, चांगल्या कामातून, घामाच्या धारांतून फुललेला पैसा श्रीमंती आणतो, सुबत्ता आणतो ...
दिवाळीत सुरसुरी लावतो आपण.. गोलगोल.. सरसर.. फिरवतो.. ती तडतडते.. सुरसुरते.. पांढरी प्रकाशफुलं उधळते.. आणि क्षणात विझून जाते.. तेच त्या प्रकाशाच्या झाडाचंही.. उंच जातं सुरसुरत.. पाऊस पाडतं प्रकाशाचा.. ...
दोस्त... आपलेच.. कधी कामाचे, कधी बिनकामाचे. काही त्रासाचे, काही जिवाभावाचे. त्यांचं काय करतो आपण? आपला मित्र, मैत्रीण म्हणते ना कधी कधी, तुला माझ्यासाठी वेळच नाही, तुझ्यालेखी मला काही किंमतच नाही.. कधी दिसतात, या दोन वाक्यांत त्यांच्या मनावर उमटलेले ...
