फुपेरेच्या अपंग बाळासाहेबाची मृत्यूशी झुंज

दहा वर्षांपासून लढा : वैद्यकीय उपचारांची गरज; संधिवाताने अपंग

सहदेव खोत ल्ल पुनवत
फुपेरे (ता. शिराळा) येथील बाळासाहेब श्रीपती गायकवाड हा चोवीस वर्षांचा, संधिवाताने अपंग बनलेला तरूण तीन महिन्यांपासून मृत्यूशी झुंज देतोय. अंथरूणाला खिळून असलेल्या बाळासाहेबाला ना हालचाल करता येते, ना जेवता येते. केवळ प्रबळ इच्छाशक्तीच्या जोरावर तो दररोज मृत्यूला दूर लोटत आहे. एकुलत्या एका लेकराकडे केवळ हताशपणे पाहण्यापलीकडे त्याच्या हतबल आई-वडिलांकडे कोणताच मार्ग उरलेला नाही.
फुपेरे येथील बाळासाहेब गायकवाड गरीब शेतकरी कुटुंबातला होतकरू मुलगा. वयाच्या चौदाव्या वर्षी आलेल्या संधिवाताच्या तापात त्याला अपंगत्व आले. त्याअगोदर तो इतर मुलांप्रमाणे खेळला, बागडला, शाळेलाही गेला. एकुलत्या एका मुलावर असा वाईट प्रसंग आल्यावर त्याचे आई-वडील हादरून गेले. पोटच्या गोळ्याला वाचविण्यासाठी घरची दुभती जनावरे विकून, शेत गहाण टाकून आतापर्यंत त्याच्यावर खूप उपचार केले. मात्र बाळासाहेब याला अपंगत्वातून बाहेर पडताच आले नाही.
त्याने मात्र जगण्यासाठी धडपड चालूच ठेवली. अपंगत्वामुळे बंद झालेले शिक्षण, कणदूर येथील दत्त विद्यालयाच्या मदतीने चालूही केले. दहावी-बारावीपर्यंत शिक्षण झाले. अपंगत्वावर मात करीत शिक्षणाच्या वाटेवर चालू लागलेला बाळासाहेब चिखली येथील आनंदराव नाईक महाविद्यालयात तो बी.ए. २ च्या वर्गापर्यंत पोहोचलाही. बाळासाहेबाच्या या जिद्दीला शिक्षक, गावकरी व इतरांनी वेळोवेळी मोलाचे सहकार्यही केले. त्याचा त्रास कमी कसा करता येईल, याकडे कटाक्षाने लक्ष दिले.
दोन लाकडी ठोकळ्याच्या साहाय्याने केवळ हातावर भार देऊन तो कसाबसा चालायचा. हात हेच त्याचे पाय झाले. मात्र नियतीच्या मनात काही तरी वेगळेच होते. आजवर चिकाटीने काहीतरी करून दाखविण्याची जिद्द अंगी बाणवून शिक्षण घेत असलेला बाळासाहेब खचून गेला आहे. गेल्या तीन महिन्यांपासून आतापर्यंतच्या सर्व संकटांचा सामना करणारा बाळासाहेब अंथरुणाशी खिळून आहे. गणपती उत्सवादरम्यान पुन्हा आलेल्या तापाने बाळासाहेबचे सांधे पुन्हा आखडले आहेत. हात-पाय वाळू लागलेत. यामुळे प्रकृती त्याला साथ देईनाशी झाली आहे. अंगभर केवळ ठणका! तापाने जेवणही बंद झाले आहे. अपंग असूनही जीवनाची स्वप्ने रंगवणारा बाळासाहेब उद्विग्न मन:स्थितीत अंथरूणावर पडून आहे.
डोळ्यात अश्रू. आई-वडिलांचे उतरलेले चेहरे व घरचे अठराविश्व दारिद्र्य पाहून कोणाचेही मन हेलावून जाईल. आई-वडिलांकडे त्याच्यावरील प्रभावी उपचारासाठी कवडीही नाही. त्यांच्याजवळ आहे ती केवळ हतबलता.
आपल्या मुलाच्या उपचारासाठी कुणीतरी डॉक्टररूपी देवदूत किंवा त्याचा खर्च उचलणारा दाता किंवा एखादी सेवाभावी संस्था भेटावी व त्याला मृत्यूच्या दाढेतून बाहेर काढावे, असा आशावाद मनी धरून त्याचे आई-वडील आसवे ढाळत आहेत, तर घरी असलेल्या तीन बहिणी भावासाठी प्रार्थना करीत आहेत.
जीवनाचा आशावाद नोकरी करण्याचा...
अपंगत्वावर मात करीत तीन महिन्यांपूर्वी बाळासाहेब याने एकट्याने पुण्याला जाऊन कोणत्या तरी सरकारी खात्याची परीक्षाही दिली आहे. एखादी बैठी नोकरी मिळेल व आई-वडिलांसाठी काहीतरी चांगले करून दाखवू, अशी स्वप्ने रंगवीत असतानाच त्याच्यावर नियतीने आघात केला आहे.