नागपूर : रुग्णांवर मायेची फुंकर घालून त्यांची अहोरात्र सेवा करणार्‍या विशेषत: खासगी इस्पितळांमधील परिचारिकांचे जीवन कष्टमय, दु:खप्रद आहे. खासगी रुग्णालयांमध्ये अजूनही किमान वेतन कायदा लागू नसल्यानं तुटपुंज्या पगारात परिचारिकांना काम करावे लागत आहे. येथे कायद्याचं संरक्षण नाही. नोंदणीकृत अर्हता नसल्याने त्यांना इतरांप्रमाणे मानसन्मान मिळत नाही. कामाच्या ठिकाणी डॉक्टर, कंपाऊंडर, कधी कधी रुग्णांकडूनही शारीरिक, मानसिक त्रासाला त्यांना सामोरे जावे लागत आहे. एकूणच रुग्णसेवेला सुखापेक्षा दु:खाची झालर अधिक असल्याचे चित्र उपराजधानीतील आहे. १२ मे हा दिवस जागतिक परिचारिका दिन दरवर्षी साजरा केला जातो. परंतु आजही खासगी परिचारिकांच्या समस्यांकडे कुणी लक्ष देत नाही. बाळाचा जन्म झाल्यावर सर्वप्रथम तळहातावर सुरक्षित उचलून घेणारी परिचारिका असते. आईच्याही आधी, बाळाला सर्वप्रथम न्हाऊ घालणे, स्वच्छ करणे ही सगळी सेवा परिचारिकाच करते, नंतर जन्मभर रु ग्णांना हीच परिचारिका अखंड सेवा देत असते. यातना आणि वेदनांनी तळमळणार्‍या रु ग्णाची शुश्रुषा करणारी, धीर देणारी ती देवदूतच असते. मात्र त्यांच्या समस्यांकडे जाणीवपूर्वक दुर्लक्ष केले जात असल्याचे दिसून येते. बदलत्या काळानुसार खासगी इस्पितळांमधील परिचारिकांना भेडसावणार्‍या समस्यांमध्येही वाढ झाली आहे. शहरात २०० वर मोठे इस्पितळ आहेत. यात साधारण १२०० परिचारिका कामाला आहेत. परंतु यातील बहुसंख्य परिचारिका किमान वेतन कायदा लागू नसल्याने तुटपुंज्या पगारात काम करीत आहे. कायद्याचे संरक्षण नसल्याने अपमानांचे डोंगरच घेऊन त्या जगत आहेत. ग्रामीण भागात त्यांच्यावर लसीकरण, प्रसुती, कुटुंबकल्याण यासारख्या कामांचा बोजा टाकला जात आहे. तरीही एखाद्या व्रतस्थाप्रमाणे परिचारिका आपली भूमिका बजावत आहेत. स्वत:चं दु:ख विसरून रुग्णांच्या वेदनेवर मायेची फुंकर घालत आहे. (प्रतिनिधी)
खासगी परिचारिकांच्या सेवेला दु:खाची झालरच अधिक
By admin | Updated: May 12, 2014 01:03 IST