निराधार धोंडाबाईसाठी मदतीचा ओघ
By Admin | Updated: December 15, 2015 23:16 IST2015-12-15T23:05:40+5:302015-12-15T23:16:01+5:30
सोनई : येथील निराधार धोंडाबाई पवार यांना अन्न, वस्त्र, निवाऱ्याची व्यवस्था करण्याची तयारी अनेकांनी दर्शविली आहे.

निराधार धोंडाबाईसाठी मदतीचा ओघ
सोनई : येथील निराधार धोंडाबाई पवार यांना अन्न, वस्त्र, निवाऱ्याची व्यवस्था करण्याची तयारी अनेकांनी दर्शविली आहे. नगर येथील शिंगवे नाईक भागातील इंद्रधनू प्रकल्पांतर्गत निराधारांसाठी आश्रय देणाऱ्या माउली प्रतिष्ठानचे डॉ. राजेंद्र आणि सुचेता धामणे या दाम्पत्याने धोंडाबाईच्या संपूर्ण पालनपोषणाची जबाबदारी उचलण्यासाठी पुढाकार घेतला.
कुणी घर देता का घर ! या मथळ्य़ाखाली ‘लोकमत’ मध्ये (१५ डिसेंबर) वृत्त प्रसिध्द होताच धोंडाबाईच्या मदतीसाठी अनेक हात सरसावले. सोनई येथील जुन्या पोस्ट कार्यालय आवारात राहत असलेल्या धोंडाबाई चंद्रकांत पवार या पासष्ट वर्षीय महिलेवर सध्या अत्यंत हलाखीचे जीवन जगण्याची दुदैर्वी वेळ येऊन ठेपली आहे.
अनेक वर्षांपूर्वी पतीचा आधार गेला. वार्धक्यामुळे तिला हल्ली काहीच काम होत नाही. परिणामी तिच्या खाण्या-पिण्याचा प्रश्न निर्माण झाला आहे.
या परिस्थितीची जाणीव ठेवत येथील महिला सामाजिक कार्यकर्त्या द्वारका कुमावत यांनी धोंडाबाईला त्यांच्या घरी तात्पुरता आधार दिला आहे.
दरम्यान, धोंडाबाईच्या या कर्मकहाणीची दखल घेत डॉ. धामणे यांनी तिचा सांभाळ करण्याची तयारी दर्शविली. त्यांनी सोनईचे अंबादास राऊत यांच्याशी संपर्क साधून धोंडाबाईची विचारपूस केली. त्यानुसार राऊत आणि त्यांच्या सहकाऱ्यांनी धोंडाबाईच्या उर्वरित आयुष्याची तरतूद करण्यासाठी डॉ. धामणे यांच्याशी चर्चा केली. लवकरच धोंडाबाईला शिंगवेनाईक येथील त्यांच्या आश्रमात घेऊन जाण्याचा निर्णय घेण्यात येईल, असे या चर्चेदरम्यान धामणे यांनी सांगितले.
यावेळी सोनईचे माजी ग्रामपंचायत सदस्य नितीन दरंदले, माजी सरपंच दादासाहेब वैरागर, मनोज वाघ, चंद्रकांत राऊत, आशा कर्डिले आदी उपस्थित होते.
वृद्धत्वामुळे धोंडाबाईचे हात-पाय सुजत आहे. प्रतिकारशक्ती कमी झाली असून, शरीरात रक्तही राहिलेले नाही. खायला वेळेवर मिळत नाही. त्यामुळे धोंडाबाईच्या आजारपणातही सातत्याने वाढ होत आहे.
धोंडाबाई हिचा संसार एका लोखंडी ड्रममध्ये ठेवलेला असून दिवसभर हिंडून भीक मागून ती उदरनिर्वाह करते. विशेष म्हणजे ज्यांच्या घरी तिने तब्बल दहा वर्षे धुणीभांडी केली, त्यांनीच तिला आधार देण्यास असमर्थता दर्शविली.
अगदी तिचे जवळचे नातेवाईकच तिला विचारीनासे झाल्याने एखाद्या वृद्धाश्रमात जाऊन राहण्याची तिने तयारी दर्शविली होती. आता तिच्यासाठी मदतीचे हात सरसावल्याने तिच्या जीवनमानात आता बदल होणार आहेत.
(वार्ताहर)