आता किळस येता..

मालवणी तडका.

सकलो : क ाय रे? कसलो सकाळी सकाळी तुका किळस इलो?तुकलो : अरे तुमका निवडून दिलव ह्यो आमचो गुन्हो हा काय? सकलो : काय झाला? इतको चिडतहस सो?तुकलो : चिडतय? त्या देवेंद्राक आनी त्या उध्दवाक माझे समूर उभे कर म्हंजे तुका समजात. सकलो : काय झाला? ते जुळवतत मा? तू आनखी कित्याक दुधात मिठाचो खडो टाकतस? तुकलो : अरे काय चेष्टा चलली हा? ह्या सोडून बोला, ता सोडून बोला. माका ह्या व्हया माका ता व्हया. मी हय बसतलय, मी थय बसतलय. असो खेळ आजून किती दिवस खेळतलास? सकलो : खेळादे रे. तेका मनसोक्त खेळांदेत. अगदी ‘आवट’ व्हयस्तवर खेळादेत. तुकलो : ते आवट नाय व्हयचे. आमका मॅड करतले. आमच्या सहनशीलतेची ते वाट बघतत. सकलो : तेंच्या अशा वागन्यानच आमची सहनशीलता वाढली हा. ह्या काय कमी हा? तुकलो : अरे बाबा, आमी मानूस हव. किती सहनशीलता आसाक व्हयी हेची सुध्दा कायतरी मर्यादा व्हयी.सकलो : व्हयत हा रे. हळूहळू तुमी पन निस्के व्हतलास. तुकलो : भोवतेक तीच वाट बघतत शी वाटता. आनी तसो इचार केलो, तर आमीव आता निस्केच झालव. सकलो : तेंचे हे थेर खपवन घेतव म्हंजे निस्केच झालव, ह्या बरोबर हा. तुकलो : अरे तुमी तुमचा बुकुडा कधी स्थिर ठेवलतस आनी जनतेची सेवा करूक कधी सुरवात करतलास? की आपसात देवेंद्र मोठो की येकनाथ मोठो म्हनान भाषना करतलास?सकलो : परतेकाक हाव हा आनी पदा व्हयी हत. जनतेशी कायच देना घेना नाय हा. नुसती सौंदेबाजी चालू हा. ह्या खाता माका व्हया, ता खाता माका व्हया. आनी इतके मंत्री माझे व्हये. तुकलो : त्या खात्यातनी काय खातत म्हायती नाय. सकलो : काय मेल्या, ‘आदर्शवानी’ बोललस? मंत्र्यांची पोटा खूप मोठी व्हतत. तेंका खूप लागता तेंका चावाक सवड नसता. फक्त गिळत आसतत. तुकलो : आनी मगे ता पचना नाय. सगळा आदर्शासारख्याच भायर पडता, व्हय मा? सकलो : माका सांग, जनतेचा भला कोनाक व्हया? तुकलो : म्हंजे? असा काय म्हनतस? सकलो : जनतेक तरी आपला भला व्हया काय? तुकलो : हैता मातर तू भोवतेक बरोबर बोललस. जनतेक तरी आपला भला व्हया काय? जर भला व्हया, तर जनता गप कित्या? सकलो : कोनतरी म्हनतलो आमी जनतेक चाळयतव. पन इचार केलो, तर आमच्याकडेव काय पर्याय दिसना नाय. तुकलो : बेगीना काय ता लगीन लावा. आमका पेढे खावचे हत. बताशे दिलास, तरी हरकत नाय. पन आता किळस येवक देव नुको...- विजय पालकर