निढळाच्या घामातून टपटपले मोती..!

जिद्दी दीपकची यशोगाथा : प्रतिकूलतेच्याही पल्याड वसलेल्या झोपडीत खेचून आणली ९५.६० टक्क्यांची गुणपत्रिका

सातारा : वितभर पोटासाठी पहाडाला भिडणाऱ्या वडिलांकडून त्यानं धडाडी घेतली. चार घरची धुणी-भांडी करणाऱ्या आईनं त्याच्या आयुष्याची वाट लखलखीत केली. झोपडीतल्या एकुलत्या एका दिव्यानं अंधाराशी लढण्याचं सामर्थ्य दिलं. झोपडीच्या चहूबाजूंना असणाऱ्या पत्र्यांवर आदळून कान बधीर करणाऱ्या मुसळधार पावसानं मनाची एकाग्रता दिली... आणि त्या झोपडीत आशेचा नवा ‘दीपक’ उजळला. ‘प्रतिकूल’ शब्द फिका पडावा, अशा वातावरणात अभ्यास करून दहावीला ९५.६० टे गुण मिळविणाऱ्या दीपक कांबळेची ही कहाणी! दीपकचे वडील सतीश कांबळे खाणीत दगड फोडण्याचे काम करतात, तर त्याची आई सिंधू लोकांकडे घरकाम करते. गुरूवार पेठेतील घोरपडे कॉलनीतील मेठा बौध्दवस्तीत तो राहतो. अवघ्या सव्वा खोलीचं त्याचं घर. डोक्यावर एकच दिवा आणि घरात माणसं पाच! त्याच्या घरापर्यंत जाण्याचा रस्ता म्हणजे ‘हिल क्लायंबिंग’चा थरारक अनुभवच! इतक्या प्रतिकूल परिस्थितीशी लढत दीपकने हे यश संपादन केले. येथील महाराजा सयाजीराव महाविद्यालयात शिकणाऱ्या दीपकने दहावीच्या परीक्षेसाठी खासगी क्लास लावला. पण क्लासला जाण्यासाठी वेळ वाया जातो, हे लक्षात आल्यानंतर अवघ्या तीन आठवड्यात क्लासला राम राम ठोकला. त्यानंतर दीपकचा दिवस पहाटे पाच वाजता सुरू होऊ लागला. पाच ते आठ अभ्यास करून तो शाळेत जायचा. शाळेतून आल्यानंतर तो ९ ते ११ तो पुन्हा अभ्यास करायचा. घरात अभ्यास करताना काही अडलं तर वस्ती शेजारी राहणाऱ्या अनुराधा ढवळे या शिक्षिका त्याला मदत करायच्या. आपल्या वस्तीत शिक्षणाचे महत्त्व समजावे यासाठी तो प्रयत्नशील आहे. अकरावीत विज्ञान शाखेत प्रवेश घेवून दीपकला गुणवत्तेच्या आधारावर मेकॅनिकल इंजिनियरिंगसाठी प्रवेश घ्यायचा आहे. पुढच्या पाच ते आठ वर्षांत त्याला त्याच्या कुटुंबीयांना या वस्तीतून बाहेर काढून चांगल्या ठिकाणी वसवायचं आहे. आपल्या या यशात आई-वडिलांसह उज्जवला, ऊर्मिला या दोन बहिणी आणि शाळेतील शिक्षक यांचा वाटा असल्याचे तो सांगतो. (प्रतिनिधी)