कॉन्व्हेंटच्या पिकाला लगाम कोण घालणार?

सध्या इंग्लिश कॉन्व्हेंटमध्ये मुले घालायची फॅशन जोमात सुरू आहे. पालकांच्या दृष्टीने ते एक सामाजिक प्रतिष्ठेचं (?) देखील लक्षण आहे. याचाच फायदा घेवून काही संस्थांनी आवश्यकता नसेल तेथे देखील

नवेगावबांध : सध्या इंग्लिश कॉन्व्हेंटमध्ये मुले घालायची फॅशन जोमात सुरू आहे. पालकांच्या दृष्टीने ते एक सामाजिक प्रतिष्ठेचं (?) देखील लक्षण आहे. याचाच फायदा घेवून काही संस्थांनी आवश्यकता नसेल तेथे देखील कॉन्व्हेंट नावाचा पसारा सुरू केला. सध्या हे कॉन्व्हेंटचे पीक इतक्या जोमात वाढत आहे की यावर लगाम कोण घालणार याचाच प्रश्न सध्या सामान्य जनांना भेडसावत आहे.सुमारे अडीच ते पाच वर्षे वयादरम्यान असलेली बालके कॉन्व्हेंटमध्ये घातली जातात. निटनेटका ड्रेस, टाय, बेल्ट, आयकार्ड, पाठीवर दप्तर, टिफीन, वाटरबॅग आदी आयुधांनी सजलेला आपला बालक बघायला पालकांनादेखील वन्यता वाटते. बालक कॉन्व्हेंटमध्ये जातो. चांगल्या गोष्टी शिकतो, चांगल्ळा सवई लागतात, कविता म्हणून दाखवितो ही बाब जरी सत्य असली तरी बालकांच्या मानसिकतेनुसार अध्यापन पद्धतीचा अवलंब केला जातो काय याकडे देखील लक्ष देण्याची गरज आहे.वास्तविकपणे या वयातील बालकांच्या मानकशास्त्रानुसार त्यांच्यासाठी अध्ययन अध्यापन पद्धतीचा अवलंब करायला हवा. आनंददायी शिक्षण पद्धतीच्या माध्यमातून हे करतेदेखील शक्य आहे. परंतु गुणात्मक प्रगतीवर संख्यात्मक प्रगती वरचढ झाल्यामुळे शिक्षण पद्धतीतील आनंद पार विरुन गेला आणि त्याची जागा धोकपट्टीने घेतली. बरे अनेक पालकाननी देखील या धोकपट्टीवर विश्वास ठेवला. कॉन्व्हेंटमध्ये अध्यापन करणारे किती जण प्रशिक्षित आहेत. त्यांच्या नियुक्तीच्या अटी व शर्ती कोणत्या हे कळायला मात्र मार्ग नाही. ज्या कोवळ्या वयात बालकांच्या मनाला वळण द्यायचे असते ते काम कुशल कारागिराकडून होने अपेक्षित असते. परंतु बऱ्याच ठिकाणी मात्र तसे होताना दिसत नाही. बरे शिक्षकांची पालकांकडे व पालकांची शिक्षकांकडे बालकाला तक्रार करण्याची समज नसते. आपली कोवळी फुले कोमेजून तर जाणार नाही ना याचा विचार प्रशासनापेक्षा पालकांनी अधिक करणे गरजेचे आहे. शहरापासून तर गावखेड्यापर्यंत रस्त्याच्या आजूबाजूला अनेक कॉन्व्हेंटचे बोर्ड लागलेले दिसतात. पुरविण्यात येणाऱ्या विविध सुविधांचे त्यामध्ये प्रदर्शनदेखील केलेले असते. पण प्रत्यक्षात किती कॉन्व्हेंटमध्ये तशा सुविधा उपलब्ध असतात हे सांगणे मात्र सध्या तरी कठिण आहे. वर्गखोली, विजेची सोय, बसण्याची सोय, विद्यार्थी संख्येनुसार खेळणी, मैदान, मुतारी, संडास, पंखा, लाईट, पिण्याचे शुद्ध पाणी, प्रशिक्षित अध्यापक आदी मूलभूत सोई प्रत्येक कॉन्व्हेंटमध्ये असणे आवश्यक आहे. परंतु या सोई मात्र अनेक कॉन्व्हेंटमध्ये सध्या तरी उपलब्ध नाहीत. या कोवळ्या कळ्यांना फुलवायचे काम कॉन्व्हेंटच्या माध्यमातून व्हायला हवे. यासाठी बालकांच्या बौद्धिक, शारीरिक, मानसिक व सामाजिक क्षमतांचा विचार करुन त्यांना आवडेल त्या पद्धतीने अध्यापनाचे कार्य होणे अपेक्षित आहे. बरे यासाठी पालक पैसेदेखील मोजतात. परंतु वर्षाच्या शेवटी बालकाचे मूल्यमापन मात्र गुणपत्रिकांच्याच आधारे होत असते हे वास्तव्य आहे. बरे कॉन्व्हेंटच्या तपासणीवर देखील प्रशासनाने गंभीरपणे लक्ष दिले नाही. काही कॉन्व्हेंटमध्ये निकषांची पूर्तता होते ही अभिनंदनीय बाब असली तरी बरेच ठिकाणी मात्र निकषांची ऐसीतैशी केली जाते. पाठ्यपुस्तके, युनिफॉर्म, लेखन साहित्य, दप्तर, अ‍ॅडमिशन, यासाठी पालकांकडून मोठ्या प्रमाणात पैसा उकळला जातो. परंतु या बदल्यात या फुलांना फुलवत ठेवण्याचे काम होते किंवा नाही याचा विचार व उपाययोजना सर्वच स्तरावरुन होणे अपेक्षित आहे. अन्यथा ही फुले करपल्याशिवाय राहणार नाहीत हे वास्तव्य आहे. (प्रतिनिधी)