संतोष भिसेसांगली : कोरोनाचा संसर्ग टाळण्यासाठी संपूर्ण कुटुंबाने वर्षभर स्वत:ला घरात कोंडून घेतले. कोरोनापासून बचाव केला. पण महिन्याभरापूर्वी पाच मिनिटांचा गाफीलपणा नडला आणि कोरोनाने संपूर्ण कुटुंबाला ग्रासले. एका सदस्याचा मृत्यूही ओढवला.मिरजेतील ही कहाणी कोरोनापासून दक्षतेसाठी मोलाचा धडा घालून देणारी ठरली आहे. कोरोनाबाधित जात्यात असले तरी बेफिकिरीने वागणारे सारेच सुपात आहेत असाच संदेश या घटनेने दिला आहे. पंढरपूर रस्त्यावरील एका वसाहतीत राहणार्या या कुटुंबाने गेल्यावर्षी मार्चमध्येच बाहेरच्या जगाशी संपर्क तोडून टाकला. पती-पत्नी, मुलगा आणि सून असे चौकोनी कुटूंब. वडील सेवानिवृत्त तर मुलगा पुण्यात सॉफ्टवेअर कंपनीत नोकरीला.लॉकडाऊनमुळे मुलाचे वर्क फ्रॉम होम सुरु होते. कुटुंबाने किराणा, अ‍ौषधांसह अन्य जीवनावश्यक बाबी घरपोहोच मागविल्या. डिसेंबर ते फेब्रुवारीमध्ये कोरोनाचा आलेख खालावला तरी बाहेर पडले नाहीत. कोरोना संसर्गापासून स्वत:ला सुरक्षित ठेवले. सुरक्षेचा बुरुज वर्षभर मजबूत ठेवला.पण महिन्याभरापूर्वी बुरुजाला सुरुंग लागला. एका अपघातग्रस्त नातेवाईकावर मिरजेत शस्त्रक्रिया झाली.
रितभात म्हणून वडील विचारपूस करायला रुग्णालयात गेले. पाचच मिनिटांत परतलेदेखील. पण कोरोना जणू टपूनच होता. दोन-चार दिवसांत ताप चढला. कोरोना चाचणी केली असता अहवाल पॉझिटीव्ह आला. पाठोपाठ अन्य तिघेही कोरोनाग्रस्त झाले. मायलेकाला रुग्णालयात दाखल केले तर सासरा व सुनेवर घरगुती विलगीकरणातच उपचार झाले. उपचारानंतर मुलगा कोरोनामुक्त झाला, आईची प्रकृती मात्र दिवसेंदिवस गुंतागुंतीची बनत गेली. २३ दिवसांच्या अयशस्वी उपचारानंतर गुरुवारी (दि. २९) तिचे प्राणोत्क्रमण झाले. वर्षभराची सुरक्षिततेची भिंत पाच मिनिटांच्या गाफीलपणामुळे ढासळली.बाळ-बाळंतीण दोघेही कोरोनाबाधितदुर्दैवाचा फेरा येथेच संपला नाही. कोरोनाग्रस्त सुनेची प्रसुती झाली, तेव्हा बाळदेखील कोरोनाबाधित असल्याचे स्पष्ट झाले. दोघेही स्वतंत्र उपचारानंतर कोरोनामुक्त झाले, पण तेवीस दिवस रुग्णालयात कोरोनाशी झुंजणार्या सासुला आपण आजी झाल्याचे शेवटपर्यंत कळाले नाही. घरात अपत्यप्राप्तीचा आनंद मानायचा की कर्त्यासवरत्या बाईच्या मृत्यूचा शोक करायचा असा प्रश्न कुटुंबापुढे आहे.