- माधुरी पेठकर
मुंबई म्हणजे स्वप्नांचं शहर. जो तो आपापली स्वप्नं घेऊन मुंबईत येतो. स्वप्नांसाठी धावतो. धडपडतो. कोलमडतो आणि परत उठतो. मुंबईत कोटय़धीश उद्योगपतीचं जसं एक स्वप्न असतं तसं मुंबईच्या फुटपाथवर, मोठमोठय़ा झोपडवस्तीतल्या इटुकल्या-पिटुकल्या खुराडय़ांत राहणार्‍या माणसांचंही स्वप्न असतं. काहींची स्वप्नं पूर्ण होतात तर काहींची नाही. स्वप्नं सगळ्यांनी बघण्याची आणि त्यासाठी धडपडण्याची स्पेस ही मुंबईनगरी देतं. ‘मुंबई बुलेट’ या शॉर्ट फिल्ममधल्या राकेश आणि पिंकी यांचंही एक स्वप्न आहे. ही दोघं एकमेकांच्या प्रेमात आहेत. मुंबईतल्या फुटपाथवर राहणारी, तिथेच काम करणारी ही दोघं. उत्तर गुजरातमधून जगायला मुंबईत आलेत. एकमेकांशी शिवराळ भाषेत बोलतात. भांडतात, एकमेकांना मारतात तरीही एकमेकांवर प्रेम करतात.फिल्म सुरू होते तेव्हा दोघंही एकमेकांच्या जवळ बसलेली दिसतात. राकेश पिंकीच्या जवळ बसण्याच्या संधीचा फायदा उठवण्याच्या बेतात असतो. आणि पिंकी तिच्या स्वप्नात हरवलेली. राकेशच्या स्पर्शानं ती भानावर येते. पण त्या स्पर्शानं तिची चिडचिडच होते. राकेशला पिंकीशी शारीरिक जवळीक साधायची इच्छा असते आणि पिंकी मात्र रस्त्यावर बुलेटवर फिरणार्‍या जोडप्यांचा आनंद बघण्यात हरवलेली असते. तिच्या मनात बुलेटचं स्वप्न धावत असतं. राकेश तिच्या स्वप्नातल्या बुलेटला ब्रेक लावतो आणि पिंकीची सटकते. ती राकेशला झिडकारते. आधी माझ्यासाठी बुलेट आण आणि मग मला हात लाव अशी काहीशी विचित्र अट घालते. अर्थात पिंकीचा तो क्षणिक त्रागा असावा. न झेपणारी स्वप्नं पाहण्यातून येणारा त्रागा. पिंकीचा तो त्रागा राकेश फारच मनावर घेतो आणि एका संध्याकाळी थेट पिंकीसमोर बुलेट उभी करतो.
पाच मिनिटांच्या राइडमधून स्वप्नांची बोचरी बाजू हलक्या फुलक्या उपहासातून चिन्मय दळवी लिखित व दिग्दर्शित ‘मुंबई बुलेट’ही फिल्म दाखवते. चिन्मय हा मूळचा मुंबईचा. परळमध्ये राहणार्‍या चिन्मयने मुंबई अनेक अंगांनी अनुभवली आहे. एका जाहिरातीच्या प्रोजेक्टदरम्यान त्याची ओळख मुंबईमधल्या फुटपाथवर राहणार्‍या, उत्तर गुजरातेतून आलेल्या एका समूहाशी झाली. दादरच्या कबूतरखान्याजवळच्या शाळेच्या फुटपाथवर आणि भायखळ्यातल्या झोपडवस्तीत राहतात. कामानिमित्तानं चिन्मयची या लोकांशी ओळख झाली. एकदा रात्री चिन्मयला एक दृश्य दिसतं. एक तरुण दिसतो. तो ऐटीत बुलेटवर येतो. आणि आपल्या मैत्रिणीला जोरात हाक मारून जवळ बोलावतो. आणि बुलेटवर फिरायला घेऊन जातो. प्रसंग इतकाच. पण, चिन्मयच्या मनात एक बुलेटची गोष्ट जन्म घेते. मुंबई बुलेट ही शॉर्ट फिल्म गुजराथी भाषेतील आहे. पण चिन्मयला काही गुजराथी येत नव्हती. पण आपली कथा याच भाषेत चांगली व्यक्त होईल हा त्याला विश्वास होता. मग त्याने गुजरातमधील आपल्या मित्राची मदत घेतली. मित्राने गुजराथी नाटकात काम करणार्‍या कलाकारांची गाठ घालून दिली. या कलाकारांनी फक्त अ‍ॅक्टिंगच केली नाही तर फिल्मच्या संवादांना उत्तर गुजरातमधल्या बोलीभाषेचा लहेजा देण्यासाठीही मदत केली. मुंबई बुलेटमधील राकेश आणि पिंकी अ‍ॅक्टिंग करता आहेत असं अजिबात वाटत नाही. जगण्यातल्या खस्तांनी वागण्या- बोलण्यात आलेला कडवटपणा, रस्त्यावर जगताना दिसण्यात-राहण्यात आलेला मळकटपणा आणि वागण्या-बोलण्यात दिसणारा रांगडेपणा या दोघांनी छान दाखवला आहे. एकवेळ तर शूटिंगदरम्यान स्वतर्‍ चिन्मयलाही पिंकी ओळ्खू आली नाही. दोन शॉटच्या अवकाशात पिंकी रस्त्यावरच्या त्या लोकांमध्ये जाऊन बसल्यावर चिन्मयला त्या लोकांमधून आपल्या फिल्ममधली पिंकी ओळखणं कठीण झालं होतं. चिन्मयला ही फिल्म जास्तीत जास्त वास्तवाच्या जवळ नेऊन ठेवायची होती. त्यासाठी चिन्मयसह त्यातल्या कलाकारांनीही प्रयत्न केलेले या फिल्ममधून दिसून येतं. चिन्मय इंजिनिअर पण फिल्ममेकिंगची आवड असलेला तरुण. मुंबई बुलेट या आपल्या शॉर्ट फिल्ममधून चिन्मयने साडेपाच मिनिटांत त्याला सुचलेली कल्पना मांडलेली आहे. चिन्मयच्या मते कोणतीही कल्पना तिचा फॉर्म घेऊनच जन्माला येते. तो फॉर्म दिग्दर्शकाला नीट ओळखता आला की त्यानं केलेली फिल्म प्रभावी होते, मग ती लॉँग लेन्थ फिल्म असो की शॉर्ट फिल्म.
‘मुंबई बुलेट’ ही फिल्म पाहण्यासाठी ही लिंक
https://vimeo.com/142521283