दोघांनाही एकाच वेळी छातीत दुखायला सुरुवात झाली... तीव्र घाम सुटलेला, चक्कर येत होती आणि मळमळ, पाठीत दुखणे आणि ऑक्सिजनचे प्रमाण काहीसे कमी झाले होते. ईसीजी मशीन उपलब्ध होते, टेक्निशियन नव्हते अशा वेळी ऑक्सिजन बेडचे स्टाफ, मेडिकल ऑफिसर आणि स्टाफ यांनी एक भावनेने, तत्परतेने उपचार केले. त्यांचे प्राण वाचविले. या ठिकाणी फिजिओथेरपीचा उपयोग कोरोना रुग्णांसाठी केला जात आहे.
कमी स्टाफ, कमी वैद्यकीय अधिकारी, कमी औषधे असूनही या सर्वांच्या प्रयत्नांतून जोरावर अनेक पेशंट बरे झाले. प्रयत्न, एकसंघता, सत्पात्री दान, ईच्छाशक्ती आणि तत्परता याच्या जोरावर आजवर जवळपास ७०० च्या वर पेशंटनी या दीड महिन्यात उपचार घेतले आहेत. पण, आजवर एकही मृत्यू झालेला नाही. एकीकडे खासगी रुग्णालयांतून भयग्रस्त रुग्णांची लुूटमार होत असताना दुसरीकडे सरकारी, महापालिकेच्या रुग्णालयातील कर्मचारी रुग्णानांना आधार देऊन त्यांचे प्राण वाचवित आहेत हेही नसे थोडके. त्यामुळेच आज सरकारी रुग्णालयांवर विश्वास वाढत चालला आहे.