माझ्या प्रौढावस्थेमध्ये माझ्या जीवनात, तिच्यामुळं वसंत ऋतुुचं आगमन झालं. त्यामुळे आपाेआपच माझी इम्युनिटी पॉवर वाढली. ज्या दिवशी तिला ' टच ' करण्याची माझी इच्छा असायची, तेव्हा मी सॅनिटायझरनं हात धुऊन जायचो.... एके दिवशी मी तिला म्हणालो,“ खूप वर्षांनी मी ' रोजा ' सोडला. ...
माझं बोलणं ऐकून, ती खळखळून हसली.
कोरोना संसर्गाची तीव्र लाट असतानाही, आमच्यातलं ' फिजिकल डिस्टन्सिंगचं ' अंतर कमी-कमी होत गेलं. मला ती भेटली असावी. ‘अल्लाच्या मेहरबानी ' मुळेच मला ती भेटली असावी.
समाजाच्या ' व्हायरस ' दोघांच्या प्रेमाच्या दृष्टीने कोरोनाचा ' व्हायरस ' घातक असला तरी, आमच्या दोघांच्या प्रेमाच्या दृष्ष्टीने ताे व्हायरस आमचा हिराे बनला. त्यामुळंच आमच्या प्रेमाचं' इन्फेक्शन ' वाढतच गेलं.
मी एके दिवशी तिच्या ड्रेसकडं पाहून तिला म्हणालो, “ हे काय! तुम्ही अगदी पीपीई किट घातल्यासारखा, चहूबाजूनी बंदिस्त असलेला, ड्रेस घातलाय! तुमच्या शरीराचं तुम्ही पूर्ण लाॉकडाऊनच केलंय! तुम्ही, तुमच्या शरीराचा काही 'भाग तरी माझ्यासाठी ' अनलॉक ' करावा, अशी माझी इच्छा आहे! ”
त्यानंतर तिच्या खांद्यावरची 'ओढणी' तिनं काढून बाजूला ठेवली. मला अतिशय आश्चर्य वाटलं. तिच्या तोंडातला मी ' स्वॅब ' घेतला. त्यानंतर मी तिला विचारलं , “ आता, दुसरा डोस केव्हा?
- नितीन श्यामराव कुलकर्णी, कागल.