लालबागमधील रॉक आॅन

बँजो पाहणं म्हणजेच शेजारून मोठ्या आवाजात गणपतीची मिरवणूक कधी जाते याची वाट पाहणं.

-जान्हवी सामंत
बँजो पाहणं म्हणजेच शेजारून मोठ्या आवाजात गणपतीची मिरवणूक कधी जाते याची वाट पाहणं. दणकेबाज, भावनिक, गोंगाट, रंगीत आणि एकूणातच प्रक्षोभक. तुमच्या हृदयाचे ठोके वाढविणारा आणि तुमच्या डोळ्यात पाणी आणणारा. तुमच्या मनात घर करून बसणारा आणि तरीही एकदा का तुम्ही त्याचा भाग झाला तर तुम्हाला डोळे बंद करण्याची संधी न देणारा.
चित्रपट अगदी असाच आहे. याची कथा अगदी सैल, संशयास्पद आणि अनेक त्रुटी असणारी आहे. ख्रिस (नर्गिस फाखरी) ही अमेरिकन संगीतकार असते. एका मित्राकडून बँजोचे संगीत ऐकते. मुंबईत जाऊन हा बँड शोधण्याचे ठरविते. आंतरराष्ट्रीय संगीत स्पर्धेसाठी ती काही वेगळे संगीत तयार करते. तराट (रितेश देशमुख) हा बँजो वाजविणारा आणि खंडणीबहाद्दर गुंड असतो. त्याच्यासोबत त्याचे सहकारी ग्रीस, वज्या आणि पेपर हे असतात. तराटच्या घराशेजारील आजूबाजूच्या झोपडपट्ट्यांमध्ये हे राहतात. साई लीला बँकमधील कलाकार हे गरिबी आणि कौटुंबिक परिस्थितीमुळे गांजलेले असतात. ऐशारामात आयुष्य काढण्याचे त्यांचे स्वप्न असते. बऱ्याच प्रयत्नांनंतर ख्रिस ही तराटला शोधते आणि त्याच्या बँडने तिच्यासोबत काम करावे अशी गळ घालते. ख्रिस आणि त्याचा मित्र मिकी (ल्यूक केनी) हे तराटचे संगीत रेकॉर्ड करतात. दक्षिण मुंबईतील नाइट क्लबचा मालक नायर (मोहन कपूर) या बँडसाठी सुरुवातीला नकार देतो आणि वाईट बोलतो. ख्रिस ही नाइट क्लबमध्ये सादरीकरण करण्यासाठी परवानगी घेते. हळूहळू हा बँड हिट होतो आणि पुढे जातो. त्यांना अनेक ठिकाणांहून मागणी येते. पैसाही मिळू लागतो आणि प्रसिद्धीही मिळते. सर्व काही सुरळीत चालले असतानाच तराट खंडणीच्या जाळ्यात अडकला जातो. पुन्हा उलटफेर होऊन बँडमधील कलाकार जेलमध्ये जातात. त्यांची वाताहत होते. काही हळव्या गाण्यांनंतर हा बँड पुन्हा आपल्या पायावर उभा राहतो. दक्षिण मुंबई नाइट क्लबप्रमाणे पुन्हा एकदा जोरदार तयारी करतो आणि सोबो म्युझिक फेस्टिव्हलमध्ये अंतिम फेरीत कडक सादरीकरण करतो.
सर्वांचा अभिनय उत्तम झाला आहे. गुणी मराठी कलाकार मिलिंद शिंदे, उदय सबनीस यांना पाहणे औत्सुक्याचे ठरते. बँजो म्हणजे सबकुछ रितेश देशमुख शो आहे. दारुडा, वाईट परंतु रोमँटिक स्वभावाची भूमिका त्याने योग्यरीत्या निभावली आहे. धर्मेश येलांडे
यानेही ग्रीसचे पात्र सुंदरपणे साकारले आहे.
विशाल शेखरचे संगीत चित्रपट पाहण्यास साहाय्यभूत ठरते. नर्गिस फाखरीची अभिनय क्षमता मर्यादित असल्याचे सिद्ध होते. एकूणात बँजो हा सुसह्य आहे. एबीसीडीप्रमाणे बँजो शहरातील उपेक्षित लोकांचा आणि त्यांची स्वप्ने, आकांक्षा याबाबतची माहिती देणारा आहे. तरुण चहावाला मुलगा धुळीत भांडी धूत असतो, त्या वेळी उदासपणे वाजणारी धून तसेच माइकचे अस्खलित मराठी हे रवी जाधव यांच्या चित्रपटाची ताकद दाखवून देते.
या चित्रपटातील डझनभर असणारी पात्रे या पटकथेची खोली अधिक वाढवितात. रवी जाधव यांनी मुंबईच्या या अनोख्या जगाचे चित्र अत्यंत सुंदररीत्या रेखाटले आहे. मुंबईमधील झोपड्या, त्यातील वास, कानाकोपरे येथील जगण्याची माहिती देतात. जाधव यांनी सीएसटी स्टेशन आणि बीअर पब वगळता हिंदी चित्रपटात दाखविण्यात येणाऱ्या मुंबईचा खूप कमी भाग दाखविला आहे.