Vishakha Subhedar on Marathi language: राज्यात त्रिभाषा सूत्रामुळे निर्माण झालेल्या वादळात आता आणखी एक दिग्गज अभिनेत्री उभी राहिली आहे. हिंदी भाषेची अप्रत्यक्ष सक्ती केल्याच्या निर्णयावरून महाराष्ट्रात गेल्या काही दिवसांत तीव्र प्रतिक्रिया उमटत असताना, अनेक कलाकारांनी उघडपणे आपलं मत मांडलं. यामध्ये आता अभिनेत्री विशाखा सुभेदार यांचाही सहभाग झाला आहे. त्यांनी सोशल मीडियावर सविस्तर पोस्ट शेअर करत शासन निर्णयावर आपली स्पष्ट भूमिका मांडली आहे. एवढंच नव्हे तर, त्यांनी राज्यातील पालकांना थेट भावनिक आवाहन करत संस्कार, भाषा आणि मुलांच्या जिभेच्या वळणावर भाष्य केलं आहे.
विशाखा सुभेदार (Vishaka Subhedar) या सुप्रसिद्ध अभिनेत्री. त्यांनी आजवर अनेक भूमिकांमधून प्रेक्षकांच्या मनात स्थान मिळवलं आहे. विशाखा सुभेदार या केवळ एक कुशल अभिनेत्री नाहीत, तर सामाजिक प्रश्नांवरही आपली ठाम भूमिका मांडणाऱ्या संवेदनशील कलाकार आहेत. सध्या राज्यात सुरू असलेल्या त्रिभाषा सूत्रावरील वाद आणि हिंदी भाषेची अप्रत्यक्ष सक्ती यावर महाराष्ट्रात मोठं वातावरण तापलेलं आहे. या पार्श्वभूमीवर अनेक कलाकारांनी सोशल मीडियावर आपली मतं मांडली आहेत. हेमंत ढोमे, तेजस्विनी पंडित, सिद्धार्थ जाधव, सुबोध भावे यांच्यासारख्या कलाकारांच्या रांगेत आता विशाखा सुभेदार यांचंही नाव जोडलं गेलं आहे. विशाखा यांनी मराठी-हिंदी भाषेच्या वादावर आपली भूमिका मांडली आणि पालकांना एक भावनिक आवाहन केलंय.
विशाखा सुभेदार यांनी सोशल मीडियावर सविस्तर पोस्ट शेअर केली आहे. त्यांनी लिहलं, बाकी सगळं बाजूला ठेवूया.. सक्ती वगैरे.. पण, मला काय वाटतं.. महाराष्ट्रात आपण कुठे सक्तीने मराठी बोलतोय?? बोलायला हवं. चला, जगाच्या स्पर्धेमुळे भाषेला मर्यादा येते. मग इंग्रजी मीडियममध्ये घाला मुलांना. पण संस्कार तर आपले करा. मला अजून आठवतं, आम्हाला शाळेत गणपती अथर्वशीर्ष शिकवायचे. मारुती स्तोत्र, रामरक्षा असे बरेच काही श्लोक, त्यामुळे जिभेला वळण होतं. आता??".
दक्षिण भारतातील एका व्यक्तीचा उल्लेख करत विशाखा सांगितलं की, "हल्लीच दक्षिणमधल्या एका माणसाबद्दल मला कळलं. तो माणूस सगळ्या शाळांमध्ये सरस्वती मंत्र शिकवतो. त्याचं पाठांतर मुलांकडून करून घेतो आणि नित्य नेमाने म्हणायला सांगतो. शाळेत प्रार्थनेमध्ये सरस्वती प्रार्थना संलग्न करावयाला सांगतो...! बरं याचा उपयोग काय? तर सरस्वती देवता विद्येची देवता आहे. तिची स्तुती केली तर ती जरूर प्रसन्न होऊन मेंदू तल्लख करेल. अभ्यासाची गोडी लागेल. किती मोठा विचार आहे हा. पुन्हा एकदा संस्कार बीज रोपण सुरु केलंय त्यांनी. मग आपणही करून बघायला काय हरकत आहे? असं त्यांनी म्हटलं.
पुढे त्यांनी लिहलं, "आता तुम्ही म्हणाल, असे मंत्र म्हणून का हुशार होतं कोणी.. बघा हं.. इतकी फुकाची बडबड आपण करतोच की. एक मंत्र म्हणायला काय जाणार आहे? म्हणून बघायला काय हरकत आहे? पूर्वी आपल्याला शाळेत होती की प्रार्थना..."यां कुन्देन्दुतुषारहारधवला या शुभ्रवस्त्रावृता या वीणावरदण्डमण्डितकरा या श्वेतपद्मासना। या ब्रह्माच्युत शंकरप्रभृतिभिर्देवैः सदा वन्दिता सा मां पातु सरस्वती भगवती निःशेषजाड्यापहा ॥१॥ त्याची जागा आता "हमको मन की शक्ती दे ना जय विजय करे, दुसरों की जय से पहले खुदकी जय करे" याचाा खरा अर्थ मुलांना इतक्या कमी वयात नाही कळायचा. त्यांना असं वाटेल, दुसऱ्यांची नाही आधी स्वतःची जय करा.. किंवा आधी स्वतः.. ते अगदी वैश्विक सत्य जरी असले, नव्हे आहेच.. पण त्याआधी माणुसकी, कर्म, फळ ह्याचं गणित त्यांनी मांडलेलंच नाहीय. तर हा ह्याचा अर्थ कसा कळायचा?? त्यांना तो स्वार्थ नाही का वाटणार? स्वतः म्हणजे मी.. मी म्हणजे कोण? हे अजून वय वर्षे ५० असलेल्या माणसालाही नाही कळत. तर ह्या १० वी पर्यंतच्या विद्यार्थ्यांना कसं कळणार?", असं म्हणत त्यांनी संस्कारांवर भर देणारा एक महत्त्वाचा मुद्दा मांडला.
त्यांनी लिहलं, "आपल्या मुलांना सरस्वती मंत्र शिकवूया, सरस्वती नमस्तुभ्यं वरदे कामरूपिणि । विद्यारंभं करिष्यामि सिद्धिर्भवतु मे सदा | चला, तुम्ही त्याला मंत्र नका म्हणू, प्रार्थना म्हणा..! ती पुन्हा शाळांमध्ये सुरु व्हावी. मग मिडियम कुठलं का असेना.. ह्यासाठी प्रयत्न करूया.. ते ही नसेल होत, तर घरी तर म्हणू शकतो..! संस्कार तर वेदांमध्ये जे आहेत ते होतील.. काय वाटतं??? आता ह्यावर माझ्या मुलाला येतो का हा श्लोक? असे प्रश्न विचारून या विषयाचं गांभीर्य कमी करू नका. आपण आपली भाषा, आपले संस्कार, आपली संस्कृती आपण जपूया. माझा मुलगा गुरुकुल शाळेत शिकलाय. मराठी माध्यम. बस इतकंच पुरेसं आहे", असं त्यांनी शेवटी म्हटलं. विशाखा यांच्या या पोस्टवर अनेकांनी कमेंट करत सहमती दर्शवली आहे.