नुपूर चौधरीने वयाच्या 29 व्या वर्षी पोल डान्स करण्यासाठी तिची नोकरी सोडली, तेव्हा प्रत्येकजण त्यावर कसा प्रतिक्रिया देईल याची तिला कल्पना नव्हती, विशेषत: तिच्या वडिलांना ते अजिबात मंजूर नव्हते. तरिही तिला जे करायचं होतं त्यासाठी तिने कठोर परिश्रम सुरू ठेवले. अखेरीस ती चॅम्पियन बनली आणि रौप्य पदक जिंकले.
नुपूर चौधरी (३५) ही पुण्यातील एक व्यावसायिक पोल डान्सर असून, गेली चार वर्षे सराव करत आहे. इंडियाज गॉट टॅलेंट या रिअॅलिटी शोमध्ये दिसल्यानंतर तिच्या नृत्य प्रकाराला प्रचंड मान दिला गेला. नुपूर सांगते की, ''जेव्हा मला एक पोल दिसला आणि पहिल्यांदाच मला त्याची आवड निर्माण झाली. मला त्याच क्षणापासून माहित होते की मला आयुष्यभर हेच करायचे आहे. किशोरावस्थेपासूनच पोल डान्सबद्दल खूप उत्सुकता होती कारण ते इतर नृत्य प्रकारांपेक्षा खूपच वेगळे दिसले, आणि हे असे काहीतरी होते ज्याचा भारतीयांना फारसा परिचय नव्हता.
जेव्हा मी माझ्या अभ्यासासाठी ऑस्ट्रेलियाला गेले होते तेव्हा मी एक दिवस माझ्या मित्रांसोबत एका क्लबमध्ये गेले. आणि तिथे काही पोल डान्सर्सना परफॉर्म करताना दिसले. त्यांच्या स्टेप्स पाहून मी थक्क झाले. सुरूवातीला ते खूप धोकादायक वाटत होतं. तरीही त्यांनी खांबाला सहज चिकटून हसऱ्या चेहऱ्यानं ते केलं. मी संपूर्ण दृश्याच्या प्रेमात होते. आणि माझ्या आयुष्यात कधीतरी असे काहीतरी शिकण्याचा विचार केला.''
पोल डान्सिंगच्या सुरूवातीबद्दल नुपूर म्हणते की, ''2017 मध्ये माझी पोल डान्सच्या शिक्षिकेशी भेट झाली आणि मी त्यांच्या वर्गात सामील होण्याचा निर्णय घेतला. माझ्या सासूबाईंना मी शिकत असलेल्या गोष्टींबद्दल खूप उत्सुकता वाटायची. दर रविवारी मी पुण्याहून मुंबईला जायचे आणि परत यायचे तेव्हा त्या मला त्यांच्यासमोर परफॉर्म करायला सांगायच्या. त्या खूप उत्साही असायच्या आणि मी जे काही करतेय यामुळे त्यांना आनंद व्हायचा. माझा पती आणि सासू-सासऱ्यांच्या पाठिंब्याने मला माझ्या प्रवासात नेहमीच बळ दिले आहे. आजच्या जगात स्त्रिया त्यांना पाहिजे ते करू शकतात परंतु अतिरिक्त समर्थन ही एक मोठी सकारात्मक गोष्ट आहे. यासाठी माझ्या सासूबाईंनी माझी पाठ थोपटली, हे मी सांगायलाच हवे.''
करीयरचा कठीण काळ
पुढे तिनं सांगितलं की, ''दुर्दैवाने, माझ्या वर्गाच्या 2-3 महिन्यांनंतर, माझ्या उजव्या हाताच्या मनगटावर एक भयानक दुखापत झाली. माझे हाड जागेवरून बाहेर आले होते. मला वेदना जाणवत होत्या. माझ्या आयुष्यातून गेलेला हा एक अतिशय निराशाजनक टप्पा होता. रोज रात्री माझ्या खांबाकडे बघून रडायचे कारण मला वाटत नव्हते की मी हे पुन्हा करू शकेन. सुदैवाने, मी एका फिजिओथेरपिस्टला भेटलो ज्यांनी मला परत पोलवर आणण्याचे आश्वासन दिले. माझे मनगट चांगले होण्यासाठी जवळपास १ वर्ष लागलं आणि मी स्वत:ला खूप मजबूत केले आणि माझ्या फिजिओथेरपिस्टने मला जे काही करण्यास सांगितले त्या सर्व गोष्टींचे पालन केले.
ऑक्टोबर 2018 मध्ये, मी माझ्या स्वत: च्या गतीने हळू हळू पोल डान्सकडे परत वळण्याचा निर्णय घेतला. पण, यावेळी मला अनुभवी शिक्षकांकडून प्रशिक्षण घेण्यासाठी परदेशात जायचे होते. परवडणारे आणि भारताच्या जवळ असल्याने मी दुबईला जाण्याचा निर्णय घेतला. सुरुवात केल्यावर पुन्हा पोलच्या प्रेमात पडल्यासारखं वाटलं. तेव्हापासून मागे वळून पाहिलंच नाही. मी पोलमधील डच विश्वविजेते आणि नामांकित रशियन शिक्षकांसोबत प्रशिक्षित पोल कॅम्प केले आहेत. हा एक विलक्षण प्रवास आहे आणि आजपर्यंत असाच सुरू आहे.''