'आई कुठे काय करते' (aai kuthe kay karte) या मालिकेच्या माध्यमातून घराघरात लोकप्रिय असलेला अभिनेता म्हणजे मिलिंद गवळी. उत्तम अभिनयासह ते त्यांच्या लिखाणामुळेही चर्चेत येत असतात. सोशल मीडियावर सक्रीय असलेले मिलिंद गवळी कायम सोशल मीडियावर नवनवीन पोस्ट शेअर करत असतात. या पोस्टमध्ये ते त्यांच्या प्रोफेशनल आणि पर्सनल आयुष्यातील किस्से, घडामोडी शेअर करतात. यावेळी त्यांनी मदर्स डे निमित्त त्यांच्या आईविषयी भाष्य केलं आहे.
"मातृदिनाच्या तुम्हा सर्वांना खूप खूप शुभेच्छा. खरंतर मातृदिन हा एक दिवस असू शकत नाही, वर्षातले 365 दिवस मातृदिनच असायला हवा. खरंच आपण आईला किती taken for granted गृहीत धरत असतो, आपल्याला नऊ महिने पोटात सांभाळून, असंख्य वेदना सहन करून, आपल्याला जन्म देते, आणि आपल्याला जन्म दिल्यानंतर आयुष्यभर निस्वार्थीपणे आपला सांभाळ करते. आपली काळजी घेते, हवं नको ते सगळं बघते, आपल्याला बोलायला,चालायला, धावायला शिकवते, पहिली priority तिच्यासाठी आपण असतो, ती स्वतःची कधी काळजी घेतच नाही, सतत आपली काळजी करत राहते. माझी आई तर मी बाहेरून आल्या आल्या माझा चेहरा बघून ती सांगू शकायची आजचा माझा दिवस कसा गेला असेल ते. आणि, मला नेहमीच आश्चर्य वाटायचं, की तिला कसं कळतं", असं ते म्हणाले.
पुढे ते म्हणतात, "एक दिवस मी घरी आलो आणि माझ्या चेहऱ्यावरन तिने ओळखलं की काहीतरी गडबड झाली आहे, ती मला सारखं विचारे “काय झालं बाळा काहीतरी झालं आहे, तू माझ्यापासून लपवतोयस “, आणि खरंच मी तिच्यापासून लपवत होतो की त्या दिवशी मी ज्या रिक्षात न जात होतो ती रिक्षा पलटली होती आणि माझ्या पायाला लागलं होतं. आईचा मुलांमध्ये जीव अडकलेला असतो ते काय खोटं नाही. माझी आई तर माझी काळजी करत करतच गेली. स्वतःची काळजी तिने कधी घेतलीच नाही. तिने तिचा आनंद जगाबरोबर साजरा केला पण तिचं दुःख मात्र तिने तिच्याजवळच कायम ठेवलं, आयुष्यामध्ये कुठल्याही गोष्टीची तक्रार तिने कधी केली नाही. तिने तिचं जगणं नेहमी celebrate च केलं. माझी आई असेपर्यंत मी राजासारखाच जगलो, तिने मला प्रामाणिकपणे कष्ट करायला शिकवलं, ती स्वतः खूप मोठी मोठी स्वप्न पाहायची, तिने मलाही मोठी स्वप्न बघायला शिकवलं, आपल्याकडे कष्ट करायची जिद्द असेल आणि परमेश्वरावर श्रद्धा असेल तर जगामध्ये कुठलीही गोष्ट अशक्य नाही असं असं ती नेहमी सांगत असे. तिला राग द्वेष हे काय माहिती नव्हतं तिला फक्त असीम प्रेम करणं निस्वार्थ प्रेम करणं हेच ठाऊक होतं. आणि आणि प्रेम करण्यामध्ये कधी भेदभाव नव्हत. गरीब श्रीमंतीचा भेदभाव नव्हता लहान-मोठ्याचा भेदभाव नव्हता. गणेशपुरीच्या नित्यानंद बाबांवर, मुक्तानंद बाबांवर आणि गुरुमांईवर अपार श्रद्धा होती. शेवटच्या क्षणापर्यंत ती त्यांचा जप करत होती, आजारी होती खूप शारीरिक वेदना व्हायच्या पण म्हणायची मला कसली भीतीच नाहीये मला मोक्षच मिळणार. मला अजूनही असं वाटतं की ती शरीराने आपल्यात नाहीये पण मनाने ती सतत माझ्या जवळच असते. मातृदिनाच्या निमित्ताने एवढेच सांगावस वाटतं , आपल्या आईला जपा, तिला आनंदी ठेवा, खूप प्रेम करा तिच्यावर."