विविध क्षेत्रात मुली काम करताना दिसताय. स्वत:ची ओळख निर्माण करण्यासाठी त्या दिवसरात्र अभ्यास करतात- शिकतात.(girl with disability cracks JEE Advanced) पण एक काळ असा होता की मुलींसाठी चूल आणि मूल इतकंच जग होतं. त्यांच्या जबाबदाऱ्या फक्त घर सांभाळणे, कुटुंबाकडे लक्ष देणे. परंतु जसजसा काळ बदलला तसतशी परिस्थिती सुधारताना दिसत आहे.(JEE topper with disabilities) मुली देखील मुलांपेक्षा चांगलं काम करताना दिसताय. अशाच एका मुलीबद्दल जाणून घेऊया जिच्या आई-वडिलांनी ती शिकावी म्हणून अहोरात्र कष्ट केले. (motivational IIT success story)आपल्या मुलांनी शिकावं खूप मोठं व्हावं आणि आई-वडिलांच नाव कमवावं असं प्रत्येकाला वाटतं.(women in aerospace engineering India) आयआयटी बॉम्बेसारख्या ठिकाणी प्रवेश मिळवणे खरंतर प्रत्येकासाठी अवघड असते. पण योगेश्वरी सेल्वमने IIT Bombay मध्ये Aerospace Engineering Differently-abled category मध्ये ७५ वा क्रमांक मिळवला. (Class 7 to IIT – journey of Yogeshwari)
.. त्यांनी नदीच जिवंत केली! गावखेड्यातल्या महिलांची जिद्द, पदरचे पैसे खर्च करुन वाहती केली नदी
काही वर्षांपूर्वी, एस योगेश्वरीला एरोस्पेस अभियांत्रिकी याविषयी माहित नव्हते. ग्रामीण भागातील विरुधुनगरमधील योगेश्वरीला आयआयटी बॉम्बे प्रवेश मिळाला. तिचे वडील चहाच्या दुकानात मजूरी करतात तर आई फटाक्यांच्या कारखान्यात काम करते. कुटुंबाची परिस्थिती बेताची असून देखील त्यांनी आपल्या मुलांना शिक्षण दिले. योगेश्वरीने देखील आपल्या आई-वडिलांना चांगले जीवन देण्यासाठी मोठी स्वप्न पाहिली.
उंचीने लहान असल्यामुळे नेहमीच तिला समाजाने डावलले. पण तरीही देखील तिने हार मानली नाही. कठोर परिश्रम, चिकाटी आणि कुटुंबाच्या साथीने तिला यश मिळाले. सत्तूरजवळील पडंथल सरकारी उच्च माध्यमिक शाळेतून बारावीची पदवी घेतली. योगेश्वरी म्हणते की मला सातवीपासून विज्ञानांचे आकर्षण होते. सुरुवातीला वैद्यकीय शास्त्राकडे माझा कल होता. बारावीत असताना मला कॉलेजमधून नाना मुधलवन योजनेसारख्या कार्यक्रमांतून एरोस्पेस अभियांत्रिकी शिकायला मिळाली. ती म्हणते माझ्यासाठी प्रेरणास्थान माझं कुटुंब होत. एक भाऊ बीकॉम शिकत होता तर दुसरा शारीरिक शिक्षण आणि त्यामुळे मला जेईई मेन्स क्लिअर करण्याची इच्छा बारावीनंतर झाली.
सुरुवातीला मला ४५० पेक्षा कमी गुण मिळाले पण जास्त मार्क्स मिळतील अशी अपेक्षा मला होती. आईच्या रागामुळे मी पुन्हा परीक्षा दिली आणि चांगले मार्क्स मिळवले. त्यानंतर मी इरोड येथे ४० दिवसांच्या निवासी जेईई ॲडव्हान्स्ड कोचिंग कॅम्पला हजेरी लावली. मुळातच तमिळ भाषेतून शिक्षण घेतल्यामुळे इंग्रजीतून शिकण्यासाठी मला थोडे जड गेले. पण मी इतकी मेहनत घेतली की जेईई ॲडव्हान्स्ड परीक्षेमध्ये मला यश मिळाले. मला अभिमानाने सांगावेसे वाटते, “मला या क्षेत्राचा रस होता, म्हणूनच मी परिश्रम केले.”
तिची ही कहाणी अनेक मुलींसाठी प्रेरणादायी आहे. तिच्या जिद्दीला सलाम करण्यासारखी आहे. अशा संधी फार कमी लोकांना मिळतात. परंतु स्वप्न पाहायचे आणि आकाशात भरारी घेणारी लोक देखील कमी असतात. जर आपल्याकडे देखील जिद्द असेल तर स्वप्न साकार करु शकता.