सध्या पुणे, अहिल्यानगर, कोल्हापूर परिसरात बिबट्यांचे प्रमाण वाढले आहे.
नैसर्गिक अधिवास कमी होणे: वाढत्या मानवी वस्तीमुळे आणि इतर विकासकामांमुळे बिबट्यांचे नैसर्गिक अधिवास नष्ट होत आहेत, ज्यामुळे त्यांना नवीन ठिकाणी स्थलांतर करावे लागत आहे.
पुणे जिल्ह्यातील काही भागांमध्ये उसाच्या शेतीमुळे बिबट्यांना लपण्यासाठी आणि राहण्यासाठी उत्तम जागा मिळाल्या आहेत. उसाच्या शेतीचा विस्तार हा बिबट्यांच्या वाढीचे एक मुख्य कारण आहे.
खाद्य स्रोतांची उपलब्धता: शहरांजवळ आणि गावांमध्ये कुत्रे, मांजरी, डुकरे आणि इतर पाळीव प्राण्यांसारखे प्राणी सहज उपलब्ध असल्याने बिबट्यांसाठी अन्नाची कमतरता भासत नाही.
पाण्याची उपलब्धता: सिंचनामुळे या भागांमध्ये पाण्याची उपलब्धता चांगली आहे, जे बिबट्यांच्या जीवनचक्रासाठी अनुकूल ठरते.
प्रजनन दर: इतर मोठे शिकारी प्राणी (जसे की वाघ) कमी असल्याने आणि सुरक्षित वातावरण मिळत असल्याने, बिबट्यांचा प्रजनन दर वाढला आहे, ज्यात प्रति प्रसूती ३ ते ४ पिल्ले जन्माला येतात.
पाण्याची कमतरता: दुष्काळासारख्या परिस्थितीत, जेव्हा बिबट्यांचे नैसर्गिक अन्न कमी होते, तेव्हा ते पाण्याच्या शोधात मानवी वस्तीत प्रवेश करतात.
या सर्व कारणांमुळे बिबट्यांची संख्या वाढली आहे आणि त्यामुळे मानव व बिबट्या यांच्यातील संघर्ष टाळणे कठीण झाले आहे.